- φράξινος
- Γένος φυτών της οικογένειας των ελαιιδών. Περιλαμβάνει 64 είδη, που ευδοκιμούν στις εύκρατες περιοχές της Γης. Οι φ. είναι δέντρα με φύλλα αντίθετα και πτεροσχιδή και με λείο υπότεφρο φλοιό. Τα άνθη τους είναι μονογενή ή διγενή και φανερώνονται πριν από τα φύλλα. Η ελληνική χλωρίδα περιλαμβάνει 4 είδη, που το πιο κοινό είναι γνωστό με την ονομασία φράξος, φραξιά, μέλεγος και μελιός. Φυτρώνει κυρίως σε υγρές περιοχές. Ο φράξος είναι ψηλό δέντρο, που μπορεί να φτάσει σε ύψος 35 μ. Ζει περίπου 200 χρόνια. Το ξύλο του είναι σκληρό, κιτρινόλευκο, με ανθεκτικές και ίσιες ίνες. Είναι το ελαστικότερο από όλα τα ευρωπαϊκά ξύλα και χρησιμοποιείται στην κατασκευή βαρελιών για ξηρές ουσίες. Ο φλοιός του είναι αντιπυρετικός και τα φύλλα του χρησιμοποιούνται για την παρασκευή διουρητικών και αντιρρευματικών εγχυμάτων. Από τα φύλλα του φράξου παρασκευάζεται κυρίως στη Γαλλία ένα δροσιστικό ποτό. Στην Ελλάδα ευδοκιμούν 2 είδη φ. στη Θράκη και, κυρίως, στα υγρά δάση.
Το φυτό φράξινος ή φράξος.
* * *-η, -ο, Ν1. κατασκευασμένος από ξύλο φράξου2. το αρσ. ως ουσ. ο φράξινοςβοτ. γένος δασικών δένδρων τής οικογένειας ελαιίδες, κν. φράξο.[ΕΤΥΜΟΛ. < φράξο + κατάλ. -ινος (πρβλ. ξύλ-ινος). Η λ. ως όρος τής βοτανικής είναι μεταφορά στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. αγγλ. fraxinus < λατ. fraxinus (πρβλ. και φράξο)].
Dictionary of Greek. 2013.